Zadośćuczynienie pieniężne to prawo domagania się roszczeń temu czyje dobra osobiste zostały naruszone. Przepisy dotyczące zadośćuczynienia zawarte są w Kodeksie Cywilny.
Istotą zadośćuczynienia jest przyznanie odpowiedniej rekompensaty osobie, której dobra osobiste zostały naruszone.
Obok zadośćuczynienia używane jest sformułowanie odszkodowanie. Bardzo często w życiu codziennym te dwa wyrażenia są używane zamiennie. Niestety nie jest to dobra praktyka ponieważ są to dwa różne roszczenia. Warto zapamiętać, iż zadośćuczynienie to rekompensata doznanej krzywdy dla osoby, której dobra osobiste zostały naruszone. Odszkodowanie natomiast stanowi refundację strat materialnych jakich doznał poszkodowany w wyniku naruszenia jego dóbr osobistych.
Głównym zadaniem zadośćuczynienia jest naprawienie negatywnych skutków dla Poszkodowanego, które wynikły z naruszenia jego dóbr osobistych. Zatem śmiało można wskazać, iż zadośćuczynienie ma wynagrodzić Poszkodowanemu w możliwie jak największym stopniu ujemne przeżycia wynikłe z naruszenia dóbr osobistych.
Przy szacowaniu kwoty należnego Poszkodowanemu zadośćuczynienia bierze się pod uwagę wiele bardzo istotnych czynników, są to m.in. rodzaj naruszonego dobra, trwałość skutków oraz ich uciążliwość, czas trwania, wiek osoby Poszkodowanej, czas trwania negatywnych doznań, stopień przyczynienia się osoby Poszkodowanej do zdarzenia itp.
Należy pamiętać, iż w przypadku przyznania zadośćuczynienia każdy przypadek rozpatrywany jest indywidualnie, ale zawsze zadośćuczynienie powinno uwzględniać rozmiar doznanej krzywdy, przeżyty ból i cierpienia.
